چقدر فرسوده م حالا.
به قول یه دوست "زنی اینجا بدون تو، ادای زندگی کردن در می آورد".
با اینکه الان مطمئنم و همیشه هم مطمئن بودم از پس این احتمال ضعیف برمیام،
ولی دیشب از فکر به اینکه چقدر شکسته شم تو چند سال بعد و چه اتفاقاتی ممکنه بیوفته، با چشمای خیس خوابم برد.
ولی خب بالاخره که خوابیدم.
نکته ش هم همینه.
بالاخره کاری که باید انجام بشه، میشه.
منتهی اینکه چجور انجام بشه، آدمو غم ناک!! میکنه.
چقدر حرف و آهنگ بود که برات بگم دیشب.
دلم میخاس تک تک کلمه های ذهنم رو بگم، ولی فایده ای نداشت برات شنیدنش.
و الان باید قوی تر از قبل باشم.
چون شکسته تر از همیشه م.
چقدر ,اینکه ,برات ,شکسته ,هم ,دوست ,تر از ,انجام بشه، ,میکنه چقدر ,ناک میکنه ,غم ناک
درباره این سایت